Iets over mijn werk… en mijzelf!

Leven en werk zijn onlosmakelijk verbonden, het zijn eigenlijk altijd zelfportretten. Mijn schilderijen en tekeningen vormen de weerslag van opgedane indrukken en ervaringen.

Belangrijk is de natuur.Ik hou van wandelen, van de gestage beweging, die bijna meditatief is. Als je wandelt ga je langzaam, en dan zie je meer.

Ik loop heel graag alleen, dan is mijn natuurbeleving intenser, maar ook van lopen in gezelschap geniet ik, dan gaat het me meer om de gezelligheid, de gesprekken onderweg. Alleen zijn is voor mij héél belangrijk, ik ben een soort kluizenaar, maar dan wel een kluizenaar die van gezelligheid houdt….

Dit filmpje is gemaakt n.a.v mijn tentoonstelling in Galerie Wijnstraat in Dordrecht (2021).

Misschien komt het doordat ik sterk bijziend ben, maar onderweg focus ik me graag op het kleine. Planten, kleine beestjes, zoals rupsen en slakken, maar ook de structuur van een modderig wandelpad.

Een stuk half vergaan hout omdraaien en dan op mijn gemak kijken naar de schoonheid en veelvormigheid van al die beestjes die daaronder leven. Wat doen ze? En vooral: waarom??

Regelmatig ga ik op ‘balkonsafari’ en kijk dan met een zaklantaarn naar wat de slakken en andere beestjes aan het doen zijn. Het is een kinderlijke nieuwsgierigheid, (steeds weer dat ‘ja, maar waarom??’) die ik nooit ben kwijtgeraakt, die ik zelfs koester, die de motor achter mijn kunstenaarschap is….en altijd maar blijf ik balanceren tussen schijnbaar met elkaar botsende elementen als figuratief en abstract,  introvert en extravert, kluizenaar en gezelligheidsmens.

In 1975 studeerde ik in Leiden als kunsthistorica af op het thema doolhoven  In mijn werk en leven zie ik het doolhof nog steeds overal terug, in het natuurlijke patroon van het landschap, in de fraaie, gedetailleerde wandelkaarten (hoogtelijnen!), in de schitterende,  glinsterende sporen die slakken achterlaten, in een stratenplan.

Mijn hoofdthema in leven en werk is het onderweg zijn en het zoeken. Daarbij gaat het mij niet om het te bereiken doel, maar om de weg er naar toe, het onderweg zijn en ontdekken. Mijn doel kan daarbij steeds veranderen, is eigenlijk niet eens zo erg belangrijk, en zodoende bewandel ik graag allerlei zijpaden.

Zo raakte ik een paar jaar terug geboeid door slakken, met name door de sporen die zij achterlaten, waarin ik een soort routebeschrijving van hun landschap zie. Om meer van hun gedrag te weten te komen ben ik slakken in een terrarium gaan houden. Dat resulteerde behalve in een aantal tekeningen en een serie grote schilderijen (juist de tegenstelling om van zo’n bescheiden onderwerp iets groots te maken prikkelt me), ook in een aantal artikelen over hun gedrag in ‘Spirula’, het correspondentieblad van de Nederlandse Malacologische Vereniging ( zie http://www.spirula.nl ) en een column in ‘Natura’ het blad van de KNNV (Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Veldbiologie: http://www.knnv.nl) over het gedrag van slakken. Ook kwam ik via de slakken uit bij Jan Swammerdam en andere 17e eeuwse wetenschappers die zich met dat onderwerp bezig hielden. Met name de brieven van Anthonie van Leeuwenhoek zijn geweldige lectuur!

Schilderen is bij mij steeds een proces van iets overschilderen, dingen toevoegen en dan weer weghalen, een organisch veranderingsproces waardoor het schilderij zijn diepte krijgt. De overgeschilderde stukken ervaar ik als een soort geheugen, soms nauwelijks nog zichtbaar, maar wel mede bepalend voor wat er later overheen komt. Net zoals een vroeger opgedane ervaring vaak bepalend is voor hoe ik nu reageer, ook al ben ik me daar vaak nauwelijks van bewust…

Ik poog erachter te komen wat waarheid is, want waarheid heeft eindeloos veel gezichten, en dat boeit me telkens weer opnieuw. Ik stel me bijvoorbeeld de vraag, wat is waar, een foto van die plek, een landkaart ervan, een gedicht, een impressie? Ik mix alles door elkaar en schilder!

Wilt u meer weten? maak dan een afspraak via hannyreneman@gmail.com